Wandeling

 

 

Wandeling

Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken
naar de langzame wereld om ons heen

de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel

we gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen

Rutger Kopland

 

Jaren geleden kreeg ik in de boekhandel dit gedicht. Ik vond het meteen mooi.

Ik herkende de stilte, de eenvoud, het vertragen. Het ervaren van de schoonheid en rust. In de drukte van alledag, is de natuur ‘gewoon’ daar. In zijn eigen ritme en tempo. Onverstoorbaar.

Buiten is nu zoveel te zien en ontdekken; de mooie  voorjaarsbloemen, knoppen en bloesem aan de bomen, het jonge groen van de bladeren. Nieuw bloeiend en groeiend leven overal om je heen.

Ieder keer als ik het gedicht lees, voel ik de rust die ervan uitgaat. Een rust die ik ook ervaar in de natuur.