‘Always wear your camera’. Het is waar. Net als je denkt, ik neem mijn camera niet mee, zie je de mooiste dingen.
Zo ook vandaag. Ik liep in het bos met een vriendin en haar hond. We hoorden hoog boven ons, vogels rondcirkelen en roepen. ‘Er zijn jongen van roofvogels in het bos’ vertelde ze. Het geluid werd sterker, een hoog indringend geluid, als een ‘miauw’. Ik keek schuin omhoog en zag op een tak, vlak voor ons een roofvogel. Ogen voor in z’n kop, kromme snavel, fors lijf. Ik hield mijn adem in… wow, indrukwekkend.
Hij keek ons vanaf zijn tak rustig aan. Vol ontzag keken we naar hem, onder de indruk van zijn blik en gestalte. Ik vond het een tikkie eng. Zijn we niet te dichtbij, blijft hij zitten, valt hij aan?
Jaren geleden liep ik met onze hond in het bos. Joris liep lekker te snuffelen en ineens kwam vanuit een hoge boom, een kraai in een duikvlucht op hem af. Tikte met z’n snavel, Joris op z’n rug en vloog weer omhoog. Het was seconden werk. Joris keek verbaasd om, hij had de vogel niet eens gezien.
Nu werd al snel duidelijk dat we naar een jong keken, een buizerdjong. Zijn kop en lijf al indrukwekkend, z’n uitstraling nog zacht. We hadden niets van hem te vrezen. Vanuit een boom verderop klonk een roep. Het jong antwoordde, keek rond en vloog naar een hogere tak. Van daaruit vloog hij weg, de lucht in, hoog boven de boomkruinen.
Wat een mooie ervaring, een jonge buizerd van zo dichtbij te zien. En te voelen dat hij nog jong is, z’n energie rustig en kalm. Helaas geen foto, maar ik zie het beeld nog helder voor me.
· Permalink
en wat fijn dat je het met ons deelt, zo kan ik er van meegenieten en zie het ahw voor me.
liefs
renée