Iedere week koop ik op een biologische tuinderij verse groenten en fruit. Afhankelijk van het seizoen, vers van het land of uit de kas. ‘s Zomers als alles op het land groeit en bloeit en de vers geoogste groenten in de landgoedwinkel liggen, geniet ik alleen al van de aanblik van al dat mooie pure voedsel. Heerlijke tomaten, komkommers, boontjes, prei, sla, courgette, frambozen, bessen en vers geurende kruiden als rozemarijn, tijm en basilicum.
Deze week kocht ik winterpostelein uit de kas. Als ik al die verse knappende groenten zie, zie ik de lekkerste dingen voor me. Bietjes uit de oven, ‘n prei- of witlofsoep, zelfgemaakte pesto, gegrilde courgette, een heerlijke groene salade van bijvoorbeeld raapstelen of postelein. Bereid met alleen wat mooie olijfolie en wat krullen Parmezaanse kaas. Of een lekker vers gemaakt sapje van wortel, rode biet, gember, bleekselderij en wat appel. Mmm… ik word heel blij van al die groenten en vitaminen.
Ik zou wat eten aangaat goed gedijen in de zuidelijke mediterrane landen. ’s Morgens vroeg naar de markt en genieten van het verse aanbod van streekproducten. ’n Kletspraatje, recepten uitwisselen en eet-ideeën opdoen. Een kopje koffie bij een barretje en dan met een volle tas eten naar huis. Een lekkere warme lunch koken en genieten van het mooie eten en de heerlijke geuren in de keuken.
Jaren geleden kampeerden we in Italië. De campingbaas zag mij een pan met pasta afgieten. Vol verbazing kwam hij naar me toe en vroeg of ik geen vergiet had. ‘Nee’ zei ik, ‘kamperen, niet te veel mee’. Maar hoe konden we nou pasta koken zonder vergiet!?! Dat was toch onmogelijk! De volgende dag moest ik maar even langskomen, dan zou zijn moeder er zijn.
Benieuwd liep ik de volgende avond naar de receptie, ’mama’ was al op de hoogte. Vol overgave ging ze van start; de pasta moet mooi droog zijn, zodat de pasta de saus kan opnemen. De saus moet aan ieder sliertje pasta blijven kleven. Als de pasta nog nat is en teveel water bevat, kan het niets opnemen. Ik moest de pasta dus goed, heel goed in een vergiet (jawel) laten uitlekken. En natuurlijk de pasta ‘al dente’ koken; ‘when the pasta is ready, the pasta is ready’. Dan mag je geen halve minuut langer wachten. Koken is serious business 😉
Ze gaf me na deze pastakookles, haar recept voor een basis tomatensaus. Olijfolie, knoflook, veel mooie verse rijpe tomaten, lang pruttelen, basilicum etc. Vol passie praatte ze over eten, ik genoot. De zon was inmiddels verdwenen achter de berg en na een uur liep ik met een glimlach op mijn gezicht terug naar de tent. De volgende dag kochten we een vergiet.
· Permalink
leuk,
ik krijg trek en nu snap ik waarom pasta droog moet zijn
en ik voel heimwee naar Italiaanse campings
· Permalink
Leuk, zo werkt de pasta-kookles van ‘die Mama’ nog door 😉
· Permalink
De zon gaat schijnen van jouw verhaal en het water loopt mij in de mond bij jouw beschrijving van al dat heerlijks! Heb ik toch gelijk om altijd een vergiet te gebruiken bij het afgieten van de pasta ………………..
· Permalink
Leuk dat de zon gaat schijnen, dank je wel!
· Permalink
Heerlijk, al die verse groenten, dat is zo genieten! Winterpostelein, ik heb het nog nooit gegeten, maar ben wel dol op pasta en dan zo simpel mogelijk. Er gaat niks boven een heerlijke tomatensaus van verse tomaten en wat kruiden, de geur alleen al….