Even waan ik me op de filmset van ‘Broke Back Mountain’, de prachtige film die zich in de Rocky Mountains afspeelt.
We zijn op een berg in de Franse Alpen, op 2217 meter hoogte. Na twee uur flink omhoog lopen wacht ons een beloning. Een bergmeertje ligt als een oase tussen de omringende bergentoppen en de goudgele alpenweiden. Aan de overkant van het meertje staan drie paarden. Eén paard drinkt van het kristalheldere water, de anderen grazen. De sfeer, de stilte en het uitzicht is adembenemend.
Er waait hier hoog in de bergen een koude wind. We eten onze lunch, de paarden aan de overkant verdwijnen uit zicht. Even later horen we hun voetstappen. Achter een paar naaldbomen komen ze tevoorschijn, in onze richting. Manlief heeft z’n camera al gepakt. Ik zit op de grond, één paard komt steeds dichterbij totdat hij vlak naast me staat. Zijn hoofd buigt naar me toe, ik raak hem voorzichtig aan. Ik voel zijn warme adem. Best indrukwekkend een paardenhoofd zo dicht naast me. Hij knabbelt wat aan mijn hand en m’n jack. Ik voel me klein naast het grote paard, ik vertrouw hem en sta toch maar even op.
Ik haal een stukje brood uit de rugzak, met vlakke hand geef ik het. Wat een kracht in zijn mond en lippen, m’n duim houd ik goed binnenboord. Het andere paard staat bij manlief en kijkt nieuwsgierig in de camera. Hij snuffelt en knabbelt wat aan zijn hand, laat zich aaien en speelt even met een wandelstok. Dan komt ook hij naar me toe en ik deel de stukjes brood tussen de paarden. Ik aai ze zachtjes over hun hoofd en snuit. Ik voel hun kracht en zachtheid, we staan oog in oog. Wat zijn het toch prachtige dieren. Dit is echt bijzonder; hoog in de bergen, slechts stilte, prachtige natuur en drie paarden om ons heen. Er is wezenlijk contact en vertrouwen tussen mens en dier. Dat raakt me. Een prachtig moment.
Langzaam lopen ze weer verder, af en toe grazend aan het gras. Het is een mooi geluid, de kracht waarmee ze het gras lostrekken, kauwen en lucht uitblazen door hun neus. Nog een beetje stil van deze mooie ontmoeting, kijken we ze na. Dit is geen filmset, maar puur en echt.
· Permalink
Jhee Suzan wat bijzonder en wat mooi dat Mike zijn camera heeft om deze prachtige belevenis vast te leggen om de mooie warme gevoelens te herbeleven. De emotie van de foto,s komen overheen met je verhaal. Zo geeft de natuur weer een hele andere dimensie. Prachtig. Lief dat je het met ons deelt. Geniet er elke keer van om een stukje van je te lezen. Ook al wonen we niet naast elkaar je laat wel een deel van jouw in ons heel dichtbij wonen. Dikke kus dank je.
Liefs Nancy
· Permalink
Prachtig!!! Kutera
· Permalink
Suzan, hoi,
Eens hadden ook wij ‘paarden in de bergen’, dezelfde berg maar dan laag bij het dorp.
Dat was ‘op afstand’ maar zulke mooie dieren vrij in de natuur is al zo mooi.
Ook dat waren er drie: twee mooie bruine en een vaal grijze, mogelijk dezelfde [?]
Maar zo’n contact als jullie hadden is wel heel speciaal en doet je wel iets.
En dan ook dat wederzijdse vertrouwen…..
· Permalink
Ha Suzan,
Vandaag het mooie stukje gelezen wat je hebt geschreven over de wandeling hoog in de bergen en de ontmoeting met de prachtige paarden. Goed van je zo dichtbij de paarden te staan en ze wat brood laat eten uit je hand.
Weer een ervaring erbij…… dus dat wordt nadromen van de paarden en de mooie wandeling.
Dank voor het stukje dat je schreef, ik heb het ook beleefd door jou! Gerda
· Permalink
Ik had er wel bij willen zijn! 🙂 Liefs!