Koffie

De lekkerste espresso’s en cappuccino’s drink ik thuis, gezet door mijn man. Toen hij voor het eerst in Italië een espresso dronk, dacht hij; zo moet een espresso dus smaken, zacht, rijk en vol van smaak. Sindsdien is hij op onderzoek gegaan om zelf zo’n lekkere espresso te kunnen maken. En dat is gelukt. Een vriend zei eens, met een grote grijns op zijn gezicht; ‘de espresso smaakt hier als een bonbonnetje’.

Ik geniet altijd van het ‘koffie drinken’, ik vind het een gezellig moment. Even samen zitten en genieten van de geur en smaak van koffie. Maar zo’n heerlijk kopje espresso heb je niet zomaar, daar gaat een heel ‘proces’ aan vooraf. Vooral in het begin keek ik soms met verbazing toe naar alle stappen die nodig zijn voor zo’n lekkere espresso.

Het begint bij de juiste bonen. Manlief koopt ongebrande koffiebonen en zoekt deze uit op smaakaroma’s. De bonen brandt hij zelf. Na het branden moeten de bonen een paar dagen rusten, voordat je er koffie mee kunt zetten. ‘Koffie’tje?’ hoor ik dan. ‘Ja lekker!’ De machine is inmiddels op de juiste temperatuur, belangrijk voor de smaak. De bonen worden tot op de gram nauwkeurig gewogen en vervolgens gemalen met een espresso-handmolen. Niet te grof, niet te fijn, de maling kijkt nauw. De geur van de vers gemalen koffie verspreidt zich nu door de keuken. Koffie in de portafilter, goed aandrukken en dan de koffie de juiste hoeveelheid water geven. De koffie die nu doorloopt is goudbruin en stroperig. De espresso heeft een mooie dikke crèmelaag en een donkerbruine tijgerprint. Ik snuif de heerlijke geur op en neem een slokje. Hij smaakt vol en zacht en is lekker ‘dik’ in je mond, mmm…

In een Italiaanse koffiebar genoten we eens van een heerlijke cappuccino. We keken met plezier naar de Barista, druk bezig met het zetten van espresso’s en meer. Hij had ons ’zijn’ cappuccino geserveerd met een dikke knipoog, verwijzend naar het fraaie hartje in de melkschuim. Toen we hem vertelden dat de koffie heerlijk was, stak hij zijn hand op. ‘Er zijn een aantal factoren van belang voor een goede espresso’ en hij telde op z’n vingers mee; ‘machine, molen, maling… Maar de belangrijkste…’ en hij zwaaide vol trots met zijn hand, wees vervolgens met een grote lach naar zichzelf, ‘de belangrijkste is La mano del maestro!’ Bof ik even met mijn eigen Barista thuis 😉