Elke morgen zit ze op de tuintafel voor het keukenraam op me te wachten. Als ik iets vroeger of later beneden ben dan normaal komt ze direct aanvliegen. Zou ze weten wanneer ik beneden kom?
Ze heeft een mooi borstje, beetje gespikkeld. Haar oranje snavel heeft twee bruine vlekjes, zo heb ik haar leren herkennen. Ze is een stuk tammer geworden de laatste tijd. Als ik de deur open, hipt ze naar de hoek van tuintafel, kijkt toe als ik de rozijnen neerleg. Ze wacht wel met eten tot ik binnen ben.
Zodra ik de zak met rozijnen pak, komt Mollie kijken. Ze weet dat ze binnen moet blijven en kijkt vanachter het keukenraam toe. Ze is het gewend, van pup af aan heb ik samen met haar naar de vogels gekeken. Overdag ligt ze vaak bij het raam en kijkt ze naar de vogels die voorbij hippen of wat rondscharrelen in de tuin.
Van de week zat ik in de woonkamer bij het raam, wat te schrijven. En daar kwam merelvriendin aanvliegen, ze ging op de tuinbank voor me zitten. Alsof ze wilde zeggen ‘he ik ben er, heb je me gezien? ik wil wat lekkers’.
Inmiddels is ze druk met wegjagen. Er zijn meerdere vogels die de rozijnen hebben ontdekt. Soms zitten er wel drie mannetjes en een merelvrouwtje op de haag, wachtend op hun kans een rozijntje te pakken.
Gisteren was m’n merelvriendin mos uit het gras aan het trekken. Daarmee vloog ze de klimop-haag in, ze is een nestje aan het maken. Dat wordt binnenkort nog meer rozijnen voor de kleintjes…